விலையின் தாழ்நிலை அலகுகள்

http://tamilini.in/

தமிழினி மே-ஜூன் 2011 இதழில் வெளியாகியிருக்கும் என் பத்தி எழுத்தின் மீள்பதிவு (தமிழினி முழு இதழையும் இணையத்தில் மேற்காணும் இணையப் பக்கத்தில் வாசிக்கலாம்)

விலையின் தாழ்நிலை அலகுகள்

மகுடேசுவரன் | நகுதற் பொருட்டன்று

இருபத்தைந்து பைசா நாணயத்தைப் பயன்பாட்டிலிருந்து அகற்றியிருப்பதாக இந்திய ரிசர்வ் வங்கி அறிவித்திருக்கிறது. அதன் உண்மையான பொருள் – புழக்கத்தில் இனி இருபத்தைந்து பைசா மடங்குகளில் உள்ள விலைகள் நீக்கப்பட்டுவிட்டன என்பதே. அதாவது இருபத்தைந்து பைசா விலையில் – மக்களே, இனி நீங்கள் எதையும் எதிர்பார்க்கக்கூடாது. ஒரு மிட்டாய் இருபத்தைந்து பைசா என்றாலும் அதை நீங்கள் இரண்டு அலகுகளாக ஐம்பது பைசாவுக்கு வாங்கியாகவேண்டும். நாணயங்களின் தாழ்நிலை அலகுகள் மெல்ல மெல்ல அகற்றப்படுவது பொருளாதாரப் பணவியலில் முக்கியமான செயல்பாடுதான். இருபத்தைந்து பைசா நாணயம் சுற்றோட்ட அளவில் பேரளவுப் பயன்பாட்டு நாணயமாக இல்லாமல் போய்விட்டதும் அதை அச்சிடுவதற்கு இருபத்தைந்து பைசாவுக்கு மேல் செலவாவதும் நீக்கத்துக்கான காரணியாக இருக்கலாம்.

அடுத்ததாக அகற்றப்படவேண்டிய பைசா அலகு ஐம்பது பைசாதான். அந்த ஐம்பது பைசாவையும் அகற்றிவிட்டால் இந்தியப் பணத்திலிருந்து முற்றாக பைசாக்களை அகற்றியதாக ஆகும். எல்லாம் இனி ஒரு உரூபாய் மற்றும் அதன் மடங்குகளில்தாம் விலைகள் இருந்தாக வேண்டும். இந்த விலை முடுக்கங்களை உலகமயப் பொருளாதாரத்தில் உறுதியாக இருக்கும் அரசுகள் செயல்பாட்டளவில் கட்டாயமாக ஊக்குவித்தே ஆகவேண்டும். மக்கள் கைத்தலத்தில் சேரும் பணம் எல்லாமும் செலவழிக்கப்படுவதுதான் பொருளாதாரச் சுற்றோட்டத்துக்கு அத்தியாவசியம். மக்கள் பணத்தை மீதம் பிடித்துச் சேமிப்பது ஆளும் வர்க்கத்திற்கு உவப்பூட்டும் செய்கையாய் இராது. சேமித்த பணத்தின் மதிப்பைக் காவல் செய்து பணவீக்க விகிதத்திற்கு அருகிலான வட்டியையும் அரசுகள் வழங்கியாகவேண்டும்.

தானியங்கிப் பணமெடுப்பு எந்திரங்கள் (Automated Teller Machines) நிறுவப்பட்டபோதே மக்களைச் செலவாளியாக்கும் வலைக்குள் சிக்கவைத்தாகிவிட்டது. நீங்கள் அந்த எந்திரத்தில் ஓர் ஆயிரம் உரூபாயைப் பெறச் சென்றீர்களானால் உங்கள் கைக்குக் கிடைக்கும் பணத்தாள்கள் ஓர் ஐந்நூறும் ஐந்து நூறு உரூபாயுமாகத்தான் இருக்கும். அல்லது ஒரே ஆயிரம் உரூபாய்த் தாளாகவும் வரலாம். அந்த எந்திரங்களில் நாம் எடுக்கும் ஆயிரம் உரூபாய்த் தொகையை 20 ஐம்பது உரூபாய்த் தாள்களாகப் பெற வழியே இல்லை. அந்த எந்திரங்கள் தம்மளவில் ஐம்பது உரூபாய்ப் பயன்பாட்டை உங்களிடமிருந்து நைச்சியமாகப் பறித்துவிட்டதை நீங்கள் என்றேனும் உணர்ந்திருக்கிறீர்களா? நீங்கள் உங்களுடைய இருபது முப்பது உரூபாய்ச் செலவுகளுக்கெல்லாம் மனங்கோணாமல் நூறு உருபாய் அல்லது ஐந்நூறு உரூபாய்த் தாளை முறிக்கவேண்டும். மீதமாகக் கிடைக்கும் முறிவுச் சில்லறை உங்களைவிட்டு எப்படிச் செலவாகி அகன்றது என்பதை உங்கள் நினைவகத்திலிருந்து சொல்லமுடியுமா ?

அமைச்சர் மரியம் பிச்சை சென்ற கார் விபத்துக்குள்ளாகி பரிதாபமாக உயிரிழந்துவிட்டார். நாடெங்கும் ராஜபாட்டைகளாக அமைக்கப்பட்ட நான்குவழிச் சாலைகளில் விபத்து ஏற்படுமானால் அது வெறும் படுகாயங்களோடு முடியும் ஒன்றாக அமைய வாய்ப்பேயில்லை. அவ்விபத்து உயிர்க்காவுகளில்தான் முடியும். அச்சாலைகள் நம் வாகனத்தை குறைந்தது எண்பது கிலோமீட்டர் வேகத்தில் செல்வதைத்தான் ஊக்குவிக்கின்றன. பாதுகாப்பான அதிகபட்ச வேகமான அறுபது கிலோமீட்டர் வேகத்தில் அந்தச் சாலைகளில் பயணித்தால் அது நத்தைவேகத்தில் செல்வதைப்போன்ற உணர்வையே தருகிறது. மேலும் அந்தச் சாலைகள் பின்னால் வரும் வாகனங்களால் விபத்துக்குள்ளாக்கிவிடும் ஆபத்தை அதிகரிக்கின்றன. இந்த நான்குவழிச் சாலைகளில் எதிர்சாரை வாகனங்களினால் ஏற்படும் விபத்துகள் தவிர்க்கப்படுவது என்னவோ உண்மைதான். ஆனால், இணைசாரை வண்டிகள் மோதிக்கொள்ளும் வழியாகிவிட்டது. மெதுவாகச் சென்றால் பின்னால் வரும் வாகனத்திற்குத் தடையாகிறோம். முன்னால் செல்லும் வாகனத்தை ஏதொரு முன்னறிவிப்புமின்றி பின்னால் வரும் வாகனங்கள் காற்றின் வேகத்தில் முந்திச் செல்ல முயல்வதுதான் விபத்துக்கு முக்கியக் காரணம். பின்னால் வரும் வாகனம் முன்வாகனத்தை முந்தும் தருணத்தில் முன்செல்லும் வாகனம் தன் நேர்கோட்டுப் பாதையிலிருந்து விலகி ஒரு பாகையளவு நெருங்கினாலும் மோதல் உறுதி. ஆகவே, அச்சாலைகளில் வாகனமெடுப்போர் பின்வண்டிகளைக் கணித்து ஓட்டுவதில் கவனமாக இருக்கவேண்டும்.

நான் பாடல்கள், வசனம் எழுதிய நஞ்சுபுரம் திரைப்படம் அண்மையில் வெளியானது. பட வர்த்தகம் இலாபகரமாகவே முடிவுற்றதாக விநியோகத் தரப்பு தெரிவித்திருக்கிறது. ஆனால், மக்கள் படங்களைப் பார்க்கிறார்கள் என்ற என் நம்பிக்கையில் பெருத்த மாற்றம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. என் வீட்டு வளாகங்களில் குடியிருப்பவர்கள், என் நண்பர்கள், என் வணிக உறவுகள் என என்னைச் சுற்றி நிச்சயம் இருநூறு மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களில் சிலரைத் தவிர யாரும், நான் கேட்டுக்கொண்டும் கூட, திரையரங்குக்கு வரவில்லை. பெண்கள் திரையரங்குக்குச் செல்வதை சுத்தமாக மறந்துவிட்டார்கள். வீட்டுப் பெண்களுக்குத் தொலைக்காட்சிப் பெட்டியே போதும். ஒரு சினிமா டிக்கெட் வாங்கும் காசு இருந்தால் இரண்டு நாள் குழம்புச் செலவுக்காவது ஆகும் என்கிறார்கள். ஆண்களும் பாராமுகமாக இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு எதிலும் அக்கறையும் ஆர்வமும் இல்லை. ஒளிப்பதிவுத் துறை நண்பர் ஒருவர் நஞ்சுபுரம் இயக்குநர் சார்லஸின் தொலைபேசி எண் கேட்கிறார். கேமரா நுணுக்கங்கள் இடர்ப்பாடுகள் குறித்துப் பேசவேண்டுமாம். படம் பார்த்தீர்களா என்றால் இல்லை என்கிறார்.

உணர்வுகளுக்கு உணவு நல்கும் கலைகள் சார்ந்த திளைப்புகள் குறைந்து வரும் சமூகத்திடையே நாம் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்.

தமிழில் எழுதப்பட்ட சிறுகதைகளை, மிக அகன்ற அளவுகோல்களை வைத்து அளந்தாலும் அவசியம் படித்தாகவேண்டியவை என ஓராயிரம் சிறுகதைகளை மட்டுமே கூறவேண்டிவரும் (நாவல்கள் எனில் ஒருநூறு) என என் வலைப்பக்கத்தில் ஒரு பதிவை எழுதியிருந்தேன். அந்த சர்வாதிகார தொனி எனக்கே பிடிக்கவில்லைதான் என்றாலும் அந்த எண்ணிக்கை நிறையப் பேருக்கு பிடித்துப்போய்விட்டது. அவற்றைப் பட்டியலிடு என்றார் நண்பர் ஒருவர். பட்டியல் என்ன பட்டியல் ? அவற்றில் 435 சிறுகதைகளை நீங்கள் வாசித்துக்கொள்ளவும் கூட நான் வழி சொல்கிறேன். http://thoguppukal.wordpress.com என்று ஓர் இணைய வலை உள்ளது. அந்த இணைய தளத்தில் 435 சிறுகதைகளையும் நீங்கள் ‘கிளிக்கிப்’ படிக்கலாம்.

பணிப்பளு குறைந்திருக்கும் சமயத்தில் என்னை நான் பரபரப்பாக வைத்துக்கொள்ள ஏதாவது ஒரு பெரிய வேலையில் வலிந்து ஈடுபடுவது வழக்கம். அது அநேகமாக வீடு கட்டுவதாக இருக்கும். சென்ற வருடங்களில் நான் பங்குச்சந்தை வர்த்தகத்தில் ஆழம் கண்டுவிட்டு வந்தேன். கடந்த ஆறு மாதத்திற்கு முன் ஒரு வீட்டைக் கட்டத் துவங்கினேன். விலைவாசி உயர்வு என்றால் என்ன என்பதை அனுபவபூர்வமாக உணரவேண்டுமானல் ஒரு வீட்டைக் கட்ட ஆரம்பித்தாலே போதும். இதற்கு முன்பு முடித்த கட்டிடங்களில் கட்டுமானப் பணிகள் முடிவுறும் சமயம் கட்டிடத்தைச் சுற்றி சுமார் நூறு செங்கற்கள் – அவற்றின் உடைவுகளைக் காண முடியும். ஆனால் இந்தக் கட்டிடத்தை முடித்தபோது கடைசியில் பால்காய்ச்சுவதற்கு அடுப்புக்கல்லாக ஒன்றுகூட மிஞ்சவில்லை. செங்கல் அத்தனை விலை. தாராளமாக நூறு கற்களைச் சேர்த்து இறக்க முடியவில்லை. இந்தக் காலகட்டதில்தான் மணல் சூறாவளியொன்று அரசியல் அழுத்தத்தோடு அடித்தது. ஆள் கூலி உயர்வு இருக்கிறதே அது ஒரு தனிக்கதை. வழக்கமாக ஒரு நாளைக்கு இரண்டாயிரம் உரூபாய் சம்பளமாகிறது என்றால் அங்கே நான்காயிரம் உரூபாய் மதிப்புள்ள கட்டுமானப் பொருள்கள் கட்டுமானத்திற்குள் வந்துவிடும். ஆனால், இன்று நான்காயிரம் ஊதியமாகுமிடத்தில் கூட இரண்டாயிரம் உரூபாய்க் கட்டுமானப் பொருள்கள் கட்டுமானத்திற்கு வந்து சேர்வதில்லை. இந்தியாவில் ஆண்டுக்கு ஒரு கோடித் திருமணங்கள் நடக்கின்றன. அதற்கு இன்னொரு பொருள் இந்தியாவுக்கு ஆண்டுக்கு ஒரு கோடிப் படுக்கையறைகள் புதிதாக வேண்டும். ஆனால், ஆண்டுக்குப் பத்து இலட்சம் வீடுகள் மட்டுமே கட்டப்படுவதாகப் புள்ளிவிவரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. கட்டுமான விலைகள் கட்டுபடியாகும்படி கட்டுக்குள் இருக்கவேண்டியது கட்டாயம்.

பத்திருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அரசு வேலைகளையோ மாதச் சம்பள வேலைகளையோ எதிர்பார்க்காமல் ‘சுயதொழில் செய்’ என்று இளைஞர்களை எழுப்பிவிட்டுக் கொண்டிருந்தோம். இன்றைய சூழலில் சுயதொழில் செய்வது தற்கொலை முயற்சியாக அமைந்துவிடுமோ என்று அச்சமாக இருக்கிறது. இதுகாறும் நலமாக இயங்கிக்கொண்டிருந்த சிறுதொழிற்கூடங்கள் மின்தடை, மூலப்பொருள் விலையேற்றம், உற்பத்திப்பொருள் விலையிறக்கம் என புரையேறி விக்கலெடுத்து நிற்கின்றன. கொங்குப் பகுதிகளில் விசைத்தறிக் கூடங்கள் முதன்மையான சுயதொழில். அத்தொழிலில் கொள்ளைலாபம் இல்லையென்றாலும் பட்டபாட்டுக்குப் பலனில்லாமல் போனதில்லை. இன்று நூல்விலை சன்னஞ்சன்னமாகக் குறைந்துகொண்டே வருவதில் நெய்த துணிகளுக்கான விலையைக் காணவில்லை. இதுவரை ஈட்டியவை எல்லாம் இந்த ஒரே விலைவீழ்ச்சியில் காணாமல் போய்விடக் கூடிய அவலம் இங்கே நிலவுகிறது. மாத ஊதியக்காரன் காலம் முழுக்கச் சேமித்தவற்றை ஒரு மருத்துவச் செலவு விழுங்கிவிடுவதைப் போல தொழில்செய்பவன் ஈட்டியவை ஒரு பொருளாதாரத் தொய்வில் தொலைந்துபோய்விடுகிறது.

kavimagudeswaran@gmail.com