என்னைக் கண்டதும்
முகந்திருப்பிக் கொள்கிறாயே
என்ன கோபமா ?
உன் மடி தேடி வந்தவனை
ஏமாற்றலாமா ?
நீ மட்டும் இல்லையெனில்
இவ்வுலகில்
எனக்கேது வாழ்வு ?
வரும் தை மாதம்
உன் கழுத்தில்
புதுமை பொலியும் கயிறொன்றைக்
கட்டத்தான் போகிறேன்
இது சத்தியம் !
நீ போகுமிடமெல்லாம்
உன்னைப் பின் தொடர்ந்து வரவே
பிரியப்படுபவன்
நானில்லையா ?
துயிலெழுந்ததும்
நான் முதலில் விழிக்கும் முகம்
உனதில்லையா ?
அமைதியாக நீ நின்றால்
ஆறு படி கறந்துகொண்டு
அகன்றுவிட மாட்டேனா !
யாரை ஐயா சொல்கிறீர்?
ReplyDeleteநல்லா இருக்குங்க.....ராமராஜன் பாட்டு
ReplyDeleteஎளிமையாய் இருக்கு அண்ணே....
ReplyDeleteரொம்பவும் கெட்டிக்காரத்தனமாகக் கவிதை எழுதி எழுதி எனக்கும் கொஞ்சம் அலுப்பாக இருக்காதா ? அதுதான் இப்படி. என் பழைய நோட்டில் 93-ஆம் வருடம் எழுதப்பட்டது.
ReplyDeleteஇந்தக் கவிதையை இப்படிப் பிரசுரிக்கக் கூடாது. தலைப்பையும் படத்தையும் நீக்கிப் படிக்கக் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.
என் பார்வையில் இந்த கவிதை :
ReplyDeleteபெண்ணை கறவை மாடாக என்னும் மனித உருவில் உள்ள மாக்களுக்கு எழுதப்பட்டது போல் உள்ளது
சரிதானே கவிஞரே